Een recidive wat betekent dat?
Bij een recidief krijgt een kind opnieuw last van problemen die het gevolg zijn van CHD. Een recidief kan ernstig zijn, maar is dat lang niet altijd het geval. Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat alleen het gesloten diafragma wat omhoog komt of dat een nier, milt of stukje lever aan de achterkant wat omhoog is gekomen. Zo’n recidief is meestal geen reden om te opereren. Wanneer het defect in het middenrif weer open is gegaan, is een operatie vaak wel noodzakelijk. Een recidief komt gemiddekld bij tussen de 2 en de 10 % van de kinderen met CHD voor. Maar een recidief waarbij een operatie noodzakelijk is, komt ‘maar’ bij 3 tot 7 procent voor. Maar liefst 95% van de recidieven waarbij geopereerd moet worden, ontstaat in de eerste 2,5 levensjaren.
In veruit de meeste gevallen zijn de medische gevolgen (zeer) mild. Als er een operatie nodig is, gaat het om een operatie om anatomisch iets te herstellen. Dit soort operaties is vrijwel nooit levensbedreigend. Ze kunnen wel lang duren, maar gaan zelden gepaard met serieuze complicaties. Bij een operatie als gevolg van een recidief kunnen patiënten vaak na een paar dagen herstel weer naar huis. Opname op de intensive care is in de meeste gevallen niet nodig.
Vaak is het zo dat je vrijwel niets kunt merken als er een recidief plaatsvindt. Er is dan ook geen algemeen symptoom bij recidieven. Waar je wel op kunt letten, is of er een ‘knik in het verhaal’ is. Dit kun je merken aan:
- Plotseling heftig of gallig braken
- Plotselinge benauwdheid of neusvleugelen
- Intrekkingen van de huid tussen de ribben bij het ademhalen
- Opeens een hele bolle of juist ingevallen buik
- Ontroostbaar huilen zonder andere herkenbare reden
Als je kind vaak last heeft van reflux, kan het lastiger zijn om de knik in het verhaal te herkennen. Hanteer in dat geval de vuistregel: als de ernst of de frequentie van het spugen binnen enkele uren of dagen toeneemt, contact opnemen met het lokale ziekenhuis of het CHD expertisecentrum.
