Jong, sportief & CHD: Mikki (21) leidt een onbevangen leven
Mikki Govers (21) werd geboren met CHD, maar er is niets aan haar te merken. Oké, het kost haar nog weleens wat meer tijd om te herstellen van een langdurige inspanning of een avondje stappen. Maar ze leidt vooral een gelukkig, hypersportief en avontuurlijk leven. Enthousiast vertelt ze over haar ervaringen op Curaçao, het nationale floorballteam en haar toekomstplannen.
Ze was op een gegeven moment zelfs ‘strandmoe’. En dus ging Mikki Govers op ontdekkingstocht. Elke uithoek van Curaçao werd verkend. Ze heeft daardoor tijdens haar stage voor de opleiding Sport & Bewegen met schildpadden gezwommen, van kliffen gesprongen en gesnorkeld op de mooiste plekken van het Caribisch eiland.
“Het was een heerlijk half jaar”, vertelt Mikki. “Samen met een klasgenootje verzorgde ik gymlessen op een basisschool. Ze hadden daar geen vakdocent, dus wij waren daar echt even de gymleraren. En we hebben natuurlijk lekker gechild. Ons niet zo druk gemaakt om dingen, zoals het daar hoort.”
Onbevangen
Mikki staat heerlijk onbevangen in het leven. Ze is een student zoals vele anderen. Ze heeft dit jaar de opleiding Sport & Bewegen afgerond, is voormalig jeugdinternational in het floorball en heeft dus net een stage op Curaçao achter de rug. Wat haar plannen voor komend jaar zijn, weet ze nog niet precies.
“Ik wil doorstuderen op de ALO (Academie voor Lichamelijke Opvoeding), maar waarschijnlijk neem ik eerst een tussenjaar. Zodat ik rustig kan kijken wat ik echt leuk vind om te doen. En ik ben ook snowboardinstructeur geworden dit jaar. Dus misschien ga ik een paar maanden in Oostenrijk werken.”
Sportfanaat
Ze is al haar hele leven een sportfanaat. Mikki is zelfs voormalig jeugdinternational bij het Floorball, voor de gemiddelde scholier beter bekend als unihockey. Tussen haar 13e en 19e speelt ze in het nationale team onder 19. Ze stopt op het moment dat ze gevraagd wordt voor het nationale team.
“Zes jaar lang was ik er fanatiek mee bezig geweest. Zes dagen per week, veel trainingskampen, toernooien in het buitenland. Het was een supertoffe ervaring, maar ik wilde ook eens kunnen genieten van mijn weekend. Ik wilde uitgaan en niet continu bezig zijn met trainen. Daarnaast reed ik ook nog paard. En ja, als het voetbal was geweest dan kan je er nog iets mee verdienen. Maar dit kóstte alleen geld. En heel veel tijd.”
De sport is wel perfect voor haar. “Je gaat twee minuten vol gas, dan zit je vier minuten op de bank, dan weer twee minuten vol gas. En zo de hele tijd door. Dat past beter dan duursport, daarvoor raak ik te snel buiten adem.”
Mikki is jong, hip en supersportief. Op het eerste oog zie je dan ook niet aan haar dat ze is geboren met de zeldzame aandoening CHD. Dat ze de eerste maanden van haar leven hard moest knokken voor voldoende zuurstof. “Het is echt kantje boord geweest”, vertelt Mikki’s moeder Marjon. “Maar Mikki is een vechter, een pittige dame. Dat was toen al duidelijk en nu nog steeds.”
“Het is niet zo dat ik helemaal níets meer merk van mijn CHD”, vertelt Mikki. “Als kind was het vooral met sporten. Ik wilde dan net als de rest ook door kunnen gaan. Ook deed ik bij het zwemmen vroeger een badpak aan, vanwege mijn litteken. Daar was ik wel een tijdje onzeker over. Het voelde gek dat er naar me gekeken werd.”
Rust nemen
Ze heeft tijdens haar leven geleerd om steeds beter om te gaan met CHD. “Als ik nu bijvoorbeeld uit wil gaan, dan kost mij dat twee keer zo veel energie als bij een ander. Eerder ging ik met alles door tot ik niet meer kon. Dan lag ik daarna drie dagen plat op bed, met migraine. Nu weet ik wanneer ik rust moet nemen. Een keer een avondje moet overslaan, zodat ik de week erna wel weer kan gaan. Als ik dat niet doe, dan lig ik zo weer op bed.”
In haar leven is ze ook een aantal keren terug geweest in het ziekenhuis in Nijmegen. Eén keer als kind, omdat ze een recidive had. “Maar het enige wat ik mij daar nog van herinner, is dat ik baalde dat K3 net een week eerder in het ziekenhuis was geweest”, zegt ze met een lach.
En een paar geleden is ze in het ziekenhuis geweest vanwege problemen met haar conditie. Moeder Marjon: “Daar spraken we een kinderarts die zich met CHD bezighoudt. Hij was zo waanzinnig blij dat een kind met CHD zo’n leven kan leiden als Mikki. Dat ze op zo’n hoog niveau kan sporten. Dat was geweldig om mee te maken. Onze Mikki maakt haar eigen leven.”
